Excalibur - Bernard Cornwell

Excalibur - Bernard Cornwell

Rebelia Lancelota zostaje stłamszona, jednak małżeństwo Artura chyli się ku upadkowi. Kolejną plagą nękającą Brytów, zwłaszcza tych, którzy nie chcą rezygnować z dawnych wierzeń, jest szerzące się niczym zaraza chrześcijaństwo. Wydaje się więc, że przejście starzejącego się Artura na nową wiarę jest tylko kwestią czasu...

Merlin, Największy z Druidów, orzekł, że bogowie opuścili Królestwo, a Saksońscy władcy nie mogą zostać pokonani, bez ich pomocy. jedyne, co może ich przywrócić to krwawa ofiara, a Merlin - może z powodu starości - staje się coraz bardziej ludzki i niezdecydowany.

Po raz trzeci Bernard Cornwell przenosi nas w niespokojne czasy Brytanii, rządzonej przez magię i starożytnych bogów, którym zagraża nowa wiara. Miłość, wojna, honor i zdrada są kanwą tej znakomitej opowieści, w której po raz ostatni Artur zmierzy się z wrogami Królestwa.

źródło: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/68408/excalibur

Zarwałam ostatnią noc bo nie mogłam się oderwać od ostatniej części trylogii Arturiańskiej Bernarda Corwella. Gdy skończyłam, przez jakiś czas nie mogłam usnąć bo w głowie mi buzowało od wrażeń po lekturze oraz z żalu, że to już koniec i że musiałam pożegnać się z bohaterami cyklu.

„Excalibur” podobnie jak dwie poprzednie części był fenomenalny! Nie zabrakło w nim miłości, wzruszeń, brutalnych walk, pogańskich obrządków i magii. Było także wiele niespodziewanych zwrotów akcji i napięć. Otrzymaliśmy też idealne zakończenie serii. Wszystkie wątki zostały zamknięte, odpowiedzi na wszystkie pytanie otrzymane i historia każdego bohatera opowiedziana.

Zwłaszcza przypadło mi do gustu zamknięcie historii Derfla i Artura. W przypadku pierwszego zostało dokładnie pokazane czemu z żołnierza i poganina stał się chrześcijańskim mnichem podległym znienawidzonemu biskupowi Sansunowi. Artur natomiast otrzymał trochę magiczne zamknięcie życia ale według mnie idealnie pasowało ono do legendarnego bohatera, którego dzieje do dziś owiane są tajemnicą.

Nie tylko opowieści o dwójce głównych bohaterów doczekały się zakończenia. Dowiedzieliśmy się co się stało z Merlinem, Lancelotem, Ceinwyn czy Mordredem. Jedni skończyli swój żywot w spokoju, w otoczeniu najbliższych, inni zginęli w walce a jeszcze inni zostali zamordowani lub ponieśli zasłużone kary za to co czynili.

W tej części było więcej opisów walk lecz, jak już nie raz wspominałam przy opisywaniu tej serii, autor ma tak lekkie pióro i w tak barwny sposób potrafi opisać sceny batalistyczne, że wcale nie nudzą. Wprost przeciwnie, dzięki temu, że opisane są w sposób bardzo obrazowy i dynamiczny czytelnik bez problemów może wyobrazić sobie to co autor chciał mu ukazać.

Jedyną rzeczą, która troszkę mi przeszkadzała w czytaniu „Excalibura” był inny styl tłumaczenia. W trzeciej części zmienił się bowiem tłumacz książki, a że „Excalibura” zaczęłam czytać bezpośrednio po zakończeniu „Nieprzyjaciela Boga” miałam w pamięci poprzedni styl, który bardziej mi odpowiadał.

Cała trylogia jest rewelacyjna! Było to moje pierwsze spotkanie z książkami Bernarda Cornwella i nie mogłam chyba wybrać lepszych pozycji aby przekonać się do jego twórczości. Teraz mam w planach zapoznanie się z innymi jego powieściami.

Serię Arturiańską polecam wszystkim. Jestem pewna, że również osoby nie interesujące się historią znajdą w niej coś dla sobie i dadzą się porwać niesamowitym przygodom Artura i jego przyjaciół.

źródło

Zimowy monarcha - Bernard Cornwell

Nieprzyjaciel Boga - Bernard Cornwell

Excalibur - Bernard Cornwell