"Pokój" - Emma Donoghue

"Pokój" - Emma Donoghue"

Wyobraź sobie, że ktoś zamyka cię w niewielkim pokoju z małym dzieckiem!

Od dziś będziesz w nim spędzać dwadzieścia cztery godziny na dobę

siedem dni w tygodniu!

Przez kolejne siedem lat!

Opowiedziana głosem małego chłopca

ciepła i wzruszająca powieść nominowana do prestiżowej nagrody Bookera,

obsypana pochwałami przez wszystkie liczące się tytuły prasowe

nie tylko w Stanach Zjednoczonych!

Dla pięcioletniego Jacka Pokój jest całym światem. To tu się urodził, to tu bawi się i uczy ze swoją mamą. Na noc mama układa go do snu bezpiecznie w szafie na wypadek, gdyby przyszedł Stary Nick.

Dla Jacka Pokój jest domem, dla jego Mamy więzieniem, w którym została zamknięta przed siedmioma laty. Dzięki ogromnej determinacji, pomysłowości i bezgranicznej matczynej miłości udało jej się stworzyć dla synka namiastkę normalności. Niestety ciekawość chłopca rośnie z wiekiem i Mama zdaje sobie sprawę, że Pokój nie wystarczy mu na długo…

Pokój, książka opowiedziana oryginalnym, pociesznym i wzruszającym głosem Jacka, to porywająca historia o matce i synu oraz ich miłości pozwalającej przetrwać to, czego przetrwać niepodobna. 

źródło: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/97920/pokoj

Przeglądając opinię o tej książce widziałam prawie same zachwyty. Że porusza bardzo ważny i ciężki temat, pokazuje jak ogromna może być miłość matki do dziecka i że jak już się zacznie to nie można się od niej oderwać.  Sięgnęłam po „Pokój” i muszę się z tymi opiniami zgodzić. Książka jest niesłychanie wciągająca. Wprost nie można jej odłożyć. Co do poruszanego tematu także przyznaję rację.

Narratorem książki jest 5 letni Jack, chłopiec, który urodził się i całe swoje dotychczasowe życie spędził z Pokoju. 7 lat wcześniej jego Mama została uprowadzona i zamknięta w małym pomieszczeniu przez swojego porywacza. Tam też zaszła w ciążę i tam urodził się Jack. Przez całe swoje życie chłopiec myślał że świat to ten jeden nie duży Pokój w którym żyje. Wszystko się zmienia w dniu kiedy Mama Jacka ma już dosyć życia w zamknięciu i postanawia uciec.

Czytając książkę wprost nie mogłam wyjść z podziwu dla tej młodej kobiety, która spędziła tyle lat w zamknięciu. Byłam pełna podziwu dla jej pomysłowości do wymyślania zabaw synkowi, do wyjaśniania mu że tak właśnie wygląda świat i dlaczego. Byłam pod wrażeniem tego  jak można żyjąc w takich warunkach sprawić że Jack był bardzo szczęśliwym dzieckiem. A był szczęśliwy, ponieważ miał swoją Mamę, którą kochał najbardziej na świecie, którą miał tylko dla siebie i która była w stanie zrobić dla niego wszystko.

Gdy skończyłam czytać siedziałam i patrzyłam się na swój pokój. Próbowałam wyobrazić sobie jak to musiało być mieszkać w takim małym pomieszczeniu. Ja w swoim pokoju mam tylko swoje rzeczy a i tak czasami mam problemy z pomieszczeniem ich. A ta młoda dziewczyna na kilku metrach kwadratowych musiała stworzyć cały świat dla synka. Musiała stworzyć miejsce do zabawy, do spania, prowizoryczną kuchnię i łazienkę. Musiała obyć się bez wszelkich rzeczy, które znała z poprzedniego życia. O wszystko musiała prosić swojego oprawcę. O jedzenie, najpotrzebniejsze rzeczy dla dziecka. A później musiała za wszystko „zapłacić”.

Książkę czyta się bardzo szybko i płynnie. Chociaż w nielicznych momentach irytowała mnie ta dziecięca narracja. Mianowicie to jak Jack przerywał Mamie gdy próbowała mu coś opowiedzieć lub gdy wcinał się w rozmowy ze swoimi głupiutkimi pytaniami. Wiem, że dzieci tak robią ale w książce mi to momentami przeszkadzało. Poza tym czasami żałowałam, że narracja nie jest dwuosobowa, ponieważ chętnie poznałabym myśli i uczucia Mamy.

Bardzo polecam „Pokój” mimo tego, że opowiada wstrząsającą historię jest naprawdę ciepłą książką, ukazującą jak ogromna i pełna poświęceń jest miłość matki do dziecka.